به کجا چنين شتابان!

بوی سلام یار من لخلخه بهار من باغ و گل و ثمار من آرد سوی جان صبا مستی و طرفه مستیی هستی و طرفه هستیی ملک و درازدستیی نعره زنان که الصلا پای بکوب و دست زن دست در آن دو شست زن پیش دو نرگس خوشش کشته نگر دل مرا زنده به عشق سرکشم بینی جان چرا کشم پهلوی یار خود خوشم یاوه چرا روم چرا جان چو سوی وطن رود آب به جوی من رود تا سوی گولخن رود طبع خسیس ژاژخا دیدن خسرو زمن شعشعه عقار من سخت خوش است این وطن می‌نروم از این سرا جان طرب پرست ما عقل خراب مست ما ساغر جان به دست ما سخت خوش است ای خدا هوش برفت گو برو جایزه گو بشو گرو روز شدشت گو بشو بی‌شب و روز تو بیا مست رود نگار من د به کجا چنين شتابان!...

گر در یمنی چو با منی پیش منی

گر پیش منی چو بی منی در یمنی

به کجا چنين شتابان!...

 

به خاطر سنگفرشی که مرا به تو می رساند 

نه به خاطر شاهراههای دوردست... 

به کجا چنين شتابان!...

سال ها بعد من با خیال راحت به همه چیز عادت کرده ام تمام آن رویاهای آبی رنگ و جسور جایشان را به الگوهای خیاطی و طرح های جدید دلبری داده اند سال ها بعد من هم مانند تمام هم سن و سال هایم مانند تمام دخترکان خیال پرداز شانزده ساله قهرمان دل ربای کودکی هایم را فقط در فیلم ها می بینم سال ها بعد هیچ‌ چیز آن طور نمی شود که فکرش را می کردم هیچ‌ نقطه از مختصات ساعت های خیس خورده ی سرنوشتم شبیه آن خیال هایی نیست که دلم را قلقک می دادند، سال ها بعد هیچ دوستت دارمی از چشمانم سبز نمی شود …. سال ها بعد هیچ اتفاقی نمی افتد فقط از این روزها چند سالی گذشته است. به کجا چنين شتابان!...

ڪسۍ ڪه چشم براهہ
از ڪسۍ ڪه تو راهہ
خـستـہ تـره

به کجا چنين شتابان!...